Skip to the content 
Koszyk jest pusty
Wypadki kolejowe
Wypadki kolejowe w Polsce
Wypadki kolejowe w Polsce – chronologiczne zestawienie wypadków kolejowych, które miały miejsce na ziemiach polskich od 1877 roku. Poniżej zamieszczono informację o większych wypadkach, w których ofiarami zostali pasażerowie lub obsługa pociągów, lub które spowodowały znaczne zniszczenia pojazdów kolejowych lub straty w otoczeniu. Sprawdź nasze szkolenie sygnalista kolejowy aby zmniejszyć ilość wypadków kolejowych w twojej firmie.
Wypadki udokumentowane – spisane.
- 26 listopada 1877 ok. godz. 6:10 – zderzenie pociągów towarowych na stacji Gorzkowice, 2 ofiary śmiertelne, kilku rannych.
- 21 maja 1886 ok. godz. 1:30 – zderzenie pociągu ciężarowego i towarowego przy stacji Tarnów, 1 ofiara śmiertelna hamulcowy, 2 rannych (maszynista oraz pocztowy konduktor).
- 13 lipca 1900 – katastrofa kolejowa w okolicach stacji (Warszawa) Włochy. Starcie boczne pociągu osobowego Warszawa Wiedeńska – Granica (Sosnowec Maczki) z pociągiem osobowym jadącym do Warszawy. Przyczyną było wadliwie działające urządzenie ZRK informujące o położeniu zwrotnicy. 4 ofiary śmiertelne, ponad 30 osób rannych. W wypadku lekko ranni zostali Władysław Stanisław Reymont oraz Jan Gadomski, zaś zginęła podróżująca z nim redaktorka Gazety Polskiej, siostra Jana, Teofila Gadomska.
- 7 sierpnia 1907 – katastrofa kolejowa w okolicach wsi Wierzbiczany, pomiędzy Gnieznem a Trzemesznem, 10 lub 12 ofiar śmiertelnych.
- 4 września 1907 – katastrofa kolejowa pomiędzy stacjami Bukaczowce a Żurawno–Nowosielce, 2 ofiary.
- 1908 – katastrofa kolejowa na stacji Munina (okolice Jarosławia), 10 osób rannych, 15 zniszczonych wagonów.
- 4 maja 1911 o godz. 13.44 – katastrofa kolejowa na stacji Medyka, zderzenie dwóch pociągów towarowych, 2 ofiary śmiertelne, 2 rannych,12 zniszczonych wagonów[7]. Katastrofa przyczyniła się do powołania Pogotowia Ratunkowego w Przemyślu
- 4 marca 1912 – katastrofa kolejowa w okolicach wsi Marianka (województwo lubuskie), 24 ofiary śmiertelne, oraz 16 rannych.[potrzebny przypis]
- 13 marca 1912 – katastrofa kolejowa w Trzebini, zderzenie pociągu z lokomotywą przetaczającą wagony. Rannych zostało około stu pasażerów, część zmarła w szpitalach
- 22 października 1913 – z nieistniejącego dziś dworca Wałbrzych Towarowy (pomiędzy obecnymi ulicami Sikorskiego i Wysockiego) w czasie burzy stoczył się niezabezpieczony hamulcem pusty wagon Pruskich Kolei Państwowych. W rejonie skrzyżowania ulic Wysockiego z Sikorskiego i Kolejową, gdzie istniało skrzyżowanie torowisk tramwajowego i kolejowego, rozpędzony wagon kolejowy uderzył w przejeżdżający tramwaj, w wyniku czego zginęło 14 osób
- 13/14 stycznia 1918 – Katastrofa kolejowa w Trzcianie, 15 zabitych i 28 rannych
- 4 sierpnia 1918 – Katastrofa kolejowa pod Oświęcimiem, 6 zabitych i 41 rannych
- 17 lutego 1919 – kolejna katastrofa kolejowa w Trzebini, zderzenie dwóch pociągów, kilkanaście osób zostało rannych.
- 5 października 1919 – pociąg wiozący żołnierzy 4. kompanii II batalionu saperów wielkopolskich (14. baon saperów) na linii Mołodeczno – Mińsk Litewski (w rejonie Radoszkowicz) z powodu mylnego nastawienia zwrotnicy wjechał na tor, posiadający na swym szlaku zniszczony most. Obsługa lokomotywy spostrzegła przeszkodę lecz była już za późno. Pociąg wpadł w wyrwę, grzebiąc 15 zabitych i 74 rannych (lista strat batalionu z zasobów CAW wykazuje tylko rannych w liczbie 89)[15], oraz niszcząc prawie cały tabor kompani. Pogrzeb ofiar odbył się w Bobrujsku
- 25 października 1919 – w godzinach porannych na stacji Krzanowice (obecna D29-193) pociąg osobowy z Opawy do Raciborza najechał na stojący pociąg towarowy. W pociągu osobowym wybuchł pożar podsycony przemycanym na masową skalę alkoholem. Z wraków wagonów wydobyto 19 zwęglonych ciał. Z 60 ciężko rannych osób pierwszej doby nie przeżyło 20. Ponadto lżej rannych 119 osób
- 20 stycznia 1920 – Na odcinku Trzcianka–Piła Ostbahnu (obecnie linia kolejowa nr 203) rozkręcono szyny, aby wykoleić pociąg towarowy w celach rabunkowych. Na wykolejony pociąg towarowy najechał pociąg pospieszny. 18 ofiar śmiertelnych, 20 rannych. Sprawców ujęto, osądzono i stracono
- 19 maja 1920 – katastrofa kolejowa przy stacji Munina (okolice Jarosławia), 8 zabitych, kilkadziesiąt rannych, 8 zniszczonych wagonów
- Wrzesień 1920 – Katastrofa kolejowa pod Sobieszczanami, 7 lub 9 zabitych, kilkadziesiąt rannych
- 26 kwietnia 1922 – katastrofa kolejowa na stacji Ropczyce, 10 zabitych, ok. 80 rannych
- 22 listopada 1920 – katastrofa kolejowa pod Malborkiem. Po godz. 7:00 pociąg osobowy nr 1001 z Kwidzyna do Malborka za Gościszewem zderzył się czołowo z awaryjnie zatrzymanym składem towarowym zmierzającym w przeciwnym kierunku. W efekcie zderzenia zginęło 20 osób, a 36 zostało rannych
- 9 września 1924 – katastrofa kolejowa pod Pomereczem, w wyniku wykolejenia się dwóch pociągów pancernych zmarło 4 żołnierzy, a 22 zostało rannych (więcej informacji).
- 8 marca 1925 – katastrofa kolejowa w Dulowej, pociąg osobowy relacji Łódź – Kraków najechał na pociąg towarowy, co najmniej jedna osoba zginęła oraz kilka osób zostało rannych
- 30 kwietnia / 1 maja 1925 – katastrofa kolejowa w okolicach Starogardu Gdańskiego, do której doszło najprawdopodobniej na skutek zamachu terrorystycznego[24], a w której zginęło 29 podróżnych, a wielu zostało rannych.
- 8 lipca 1926 – katastrofa kolejowa pod Lipcami (dziś Lipce Reymontowskie), zderzenie 2 pociągów kurierskich, 4 zabitych i 6 osób ciężko rannych. Wśród lżej rannych był m.in. poseł Wojciech Korfanty
- 1 września 1928 – katastrofa kolejowa w Gorzkowicach. Około 4 nad ranem na zatrzymany na stacji kolejowej w Gorzkowicach pociąg towarowy załadowany węglem (jadący z Górnego Śląska do Gdyni) najechał od strony Częstochowy inny pociąg z węglem. 14 wagonów miało ulec całkowitemu zniszczeniu. 1 ofiara śmiertelna i 1 osoba ranna (obaj z obsługi pociągu stojącego na stacji)
- 14 sierpnia 1929 – zderzenie pociągu towarowego z towosem w Łodzi. Zginęło pięciu żołnierzy 28 Pułku Strzelców Kaniowskich i trzech kolejarzy, a ponadto 19 żołnierzy i 8 kolejarzy zostało rannych
- 9 października 1929 – zderzenie czołowe pociągu pośpieszno-towarowego z osobowym za stacją Sobolew. Zginęły 3 osoby, a rannych zostało, 24 lub 30 (zależnie od źródła)
- 20 stycznia 1931 – zderzenie czołowe pociągu robotniczego nr 5520 relacji Strzebielino–Gdynia z parowozem przyprzęgowym, odczepionym od pociągu towarowego. Wypadek miał miejsce o godzinie 6:25 przy wjeździe od strony Redy na stację Gdynia, na rozjeździe nr 9. Śmierć na miejscu poniosły 3 osoby, dalsze 2 zmarły w szpitalu. Ciężko rannych 13.
- 7 lutego 1931 – czołowe zderzenie o godzinie 5:29 w Krakowie w okolicy wiaduktu nad ul. Łokietka dwóch pociągów pasażerskich: międzynarodowego pociągu pospiesznego nr 304 relacji Bukareszt–Berlin i pospiesznego pociągu nr 5 z Warszawy do Krakowa. Zginęło 5 osób, rannych kilkadziesiąt
- 7 czerwca 1931 – czołowe zderzenie pociągów osobowych w pobliżu stacji Wieszowa na obecnej linii kolejowej nr 178, które miało miejsce o godzinie 22:05; 30 osób ciężko rannych[37]. Pociąg nr 319 został odprawiony w kierunku Mikulczyc przez kierownika pociągu, bez wiedzy dyżurnego ruchu. Tymczasem od strony Mikulczyc nadjeżdżał pociąg do Brynku
- 7 sierpnia 1931 – najechanie przez pociąg pospieszny nr 707 relacji Warszawa Główna–Wilno na stojący na szlaku z powodu awarii parowozu pociąg osobowy nr 721 relacji Warszawa Wileńska–Baranowicze Poleskie, z wagonami do Grajewa. Do zdarzenia doszło ok. godziny 2:20 za stacją Łapy, a przed „stacją” Baciuty. Oba pociągi zmierzały w stronę Białegostoku po tym samym torze. 4 ofiary śmiertelne, 8 rannych, w tym 5 ciężko[39][40].
- 14 grudnia 1931 – wykolejenie się przed godziną 23:00 pociągu pospiesznego nr 205 relacji Warszawa–Kraków ok. 1 km za stacją Rogów. Były ofiary śmiertelne i ranni
- 15 grudnia 1933 – zderzenie dwóch pociągów w Poznaniu, zginęło 8 osób[42] (więcej informacji)
- 2 października 1934 – katastrofa kolejowa w Krzeszowicach, w której zginęło 12 osób[43] (więcej informacji).
- 16/17 grudnia 1935 – lokomotywa pociągu towarowego wpadła do rzeki, również w Krzeszowicach, 2 osoby zginęły[44].
- 2 października 1936 – pierwszy wypadek na Elektrycznej Kolei Dojazdowej: pociąg z Milanówka do Warszawy najechał we mgle na skład jadący z Włoch w okolicach Szczęśliwic; 4 osoby zostały ciężko ranne[45][46].
- 6 listopada 1936 – drugi wypadek na Elektrycznej Kolei Dojazdowej: pociąg pospieszny z Milanówka do Warszawy najechał we mgle na skład jadący z Grodziska w okolicy przystanku Raków; 1 osoba zginęła, 16 osób zostało rannych[47][48].
- 7 czerwca 1939 – wykolejenie się o godzinie 12:07 w Pruszkowie międzynarodowego pociągu pospiesznego nr 2203/204 relacji Katowice – Warszawa Wschodnia z wagonami bezpośrednimi z Rzymu, Zakopanego oraz Wiednia; a tego dnia, w związku z reorganizacją ruchu spowodowaną pożarem Dworca Głównego w Warszawie dzień wcześniej, przekierowanego do stacji Warszawa Gdańska. W wypadku zginęło co najmniej 6 osób; rannych zostało co najmniej 16. Przyczyną była nadmierna prędkość pociągu przy wjeździe na stację od strony Brwinowa – 90 km/h zamiast 40 km/h, dozwolonej sygnałem wyświetlonym na semaforze wjazdowym. Drużyna trakcyjna została poinformowana o zmianie stacji końcowej rozkazem pisemnym na stacji w Koluszkach; ponieważ jednak w okolicy Piastowa doszło do zablokowania toru w kierunku Warszawy przez zdefektowany pociąg towarowy[49], a przejazd przez Pruszków zawsze odbywał się „w pełnym biegu”[50][51], załoga przeoczyła sygnał nakazujący zmniejszenie prędkości[49].
- 16 lipca 1939 – czołowe zderzenie pociągów Grójeckiej Kolei Dojazdowej w (ówcześnie) podwarszawskim Powsinie; zginęło 10 osób. Z powodu opóźnienia pociągu Iwiczna – Konstancin – Warszawa Belweder, dyżurny ruchu poinformował maszynistę pociągu zmierzającego z Warszawy w kierunku Konstancina o zmianie miejsca krzyżowania pociągów z Powsina na Klarysew, jednak nie poinformował o tym fakcie maszynisty pociągu z Iwicznej[52] – najtragiczniejszy udokumentowany wypadek na kolejach wąskotorowych na ziemiach polskich
Wypadki i szkolenie sygnalisty kolejowego
Znaczenie odpowiedniego szkolenia sygnalistów kolejowych w celu zapobiegania wypadkom
Sygnaliści kolejowi odgrywają kluczową rolę w zapewnianiu bezpieczeństwa operacji kolejowych[1]. Odpowiadają za monitorowanie torów i komunikację z maszynistami, aby zapewnić bezpieczną i wydajną jazdę pociągów. Bez odpowiedniego przeszkolenia sygnaliści mogą nie w pełni rozumieć znaczenie ich roli w zapobieganiu wypadkom i zapewnianiu bezpieczeństwa pasażerów i pracowników kolei. Odpowiednie szkolenie jest niezbędne, aby sygnaliści byli w pełni świadomi swoich obowiązków i mogli skutecznie je wykonywać.
Odpowiednie szkolenie w zakresie urządzeń komunikacyjnych i sygnalizacyjnych ma również kluczowe znaczenie dla nastawniczych. Muszą znać sprzęt, którego używają i wiedzieć, jak prawidłowo go obsługiwać, aby mieć pewność, że pociągi poruszają się bezpiecznie i wydajnie. Obejmuje to szkolenia w zakresie korzystania z radiotelefonów, telefonów i innych urządzeń komunikacyjnych, a także sprzętu sygnalizacyjnego, takiego jak przełączniki i sygnały[2]. Bez odpowiedniego przeszkolenia sygnaliści mogą nie być w stanie skutecznie komunikować się z maszynistami lub mogą nie być w stanie prawidłowo obsługiwać urządzeń sygnalizacyjnych, co może prowadzić do potencjalnych wypadków.
Regularne kursy odświeżające wiedzę i ustawiczny rozwój zawodowy są również istotne dla nastawniczych[3]. W miarę postępu technologicznego i wprowadzania nowych protokołów bezpieczeństwa sygnaliści muszą być na bieżąco z najnowszymi osiągnięciami, aby mieć pewność, że skutecznie wykonują swoje obowiązki. Kursy odświeżające i ciągły rozwój zawodowy mogą również pomóc sygnalistom zachować motywację i zaangażowanie w pracę, zmniejszając ryzyko błędów lub wypadków. Inwestując w ciągłe szkolenia i rozwój sygnalistów, przedsiębiorstwa kolejowe mogą pomóc w zapobieganiu wypadkom i zapewnianiu bezpieczeństwa swojej działalności[4].
Buduj dochodowe przedsiębiorstwo a nam przekaż sprawy bezpieczeństwa i szkoleń.
Dodaj komentarz